NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
160 - (1224) وحدثنا
سعيد بن منصور
وأبو بكر بن
أبي شيبة وأبو
كريب. قالوا:
حدثنا أبو
معاوية عن
الأعمش، عن
إبراهيم
التيمي، عن
أبيه، عن أبي
ذر رضي الله
عنه قال:
كانت
المتعة في
الحج لأصحاب
محمد صلى الله
عليه وسلم
خاصة.
{160}
Bize Said b. Mansûr, Ebû
Bekir b. Ebî Şeybe ve Ebû Kureyb rivayet ettiler. (Dedilerki): Bize, Ebû
Muâviye, A'meş'den, o da İbrâhîm-i Teynî'den, o da babasından, o da Ebû Zerr
(Radiyallahu anh)'dan naklen rivayet etti. Ebû Zerr:
«Haccda müt'a yapmak
Muhammed (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'in ashabına mahsûstu.» demiş.
161 - (1224) وحدثنا
أبو بكر بن
أبي شيبة. حدثنا
عبدالرحمن بن
مهدي عن
سفيان، عن
عياش العامري،
عن إبراهيم
التيمي. عن
أبيه، عن أبي
ذر رضي الله
عنه قال:
كانت
لنا رخصة.
يعني المتعة
في الحج.
{161}
Bize Ebû Bekir b. Ebî
Şeybe rivayet etti. (Dediki): Bize Abdurrahmân b. Mehdi, Süfyân'dan, c da
Ayyâş-ı Âmirî'den, o da İbrâhim-i ayınî'den, o da babasından, o da Ebû Zerr
(Radiyallahu anh)'dan naklen rivayet etti. Ebû Zerr haccda mut'ayı kastederek:
«O, bize bir ruhsatdi.»
demiş.
162 - (1224) وحدثنا
قتيبة بن
سعيد. حدثنا
جرير عن فضيل،
عن زبيد، عن
إبراهيم
التيمي، عن
أبيه. قال: قال
أبو ذر رضي
الله عنه:
لا
تصلح
المتعتان إلا
لنا خاصة.
يعني متعة النساء
ومتعة الحج.
{162}
Bize, Kuteybetü'bnü Said
rivayet etti. (Dediki): Bize Cerîr» Fndayl'dan, o da Zübeyd'den, o da İbrahîm-i
Teymî'den, o da babasından naklen rivayet etti. Şöyle demişi
«Ebû Zerr (Radiyallahu
anh) kadınlar mut'ası ile Hacc mut'asraı kasdederek :
— İki intifa vardır ki,
bunlar yalnız bize mahsûs olmak üzere caizdir, dedi.»
163 - (1224) حدثنا
قتيبة. حدثنا
جرير عن بيان،
عن عبدالرحمن
بن أبي
الشعثاء. قال:
أتيت إبراهيم
النخعي وإبراهيم
التيمي. فقلت:
إني
أهم أن أجمع
العمرة
والحج، العام.
فقال إبراهيم
النخعي: لكن
أبوك لم يكن
ليهم بذلك.
قال قتيبة:
حدثنا جريرعن
بيان، عن
إبراهيم
التيمي، عن
أبيه ؛ أنه مر
بأبي ذر رضي
الله عنه
بالربذة. فذكر
له ذلك. فقال:
إنما كانت لنا
خاصة دونكم.
{163}
Bize Kuteybe rivayet etti.
(Dediki): Bize Cerîr, Beyândan, o da Abdurrahmân b. Bbu'ş-Şa'sâ'dan naklen
rivayet etti. (Demişki) İbrahim Nehaî ile İbrâhrm-i Teymi'ye giderek:
— Ben, bu sene Umre ile haccı bir arada yapmak
istiyorum; dedimı. Banım üzerine İbrahim Nebaî:
— Lâkin babam böyle niyet etmezdi, dedi.
Kuteybe dediki: Bize
Cerir, Beyân'dan, o da İbrâhhn-i Teymi-den, o da babasından naklen rivayet etti
ki babası, Ebû Zerr (Radiyallahu anh) Rabeze'deyken onun yanına uğramış da bu
mes'eteyi anlataış.
Ebû Zerr:
— Bu iş yalnız bize mahsustu; size değil!
cevâbını vermiş.» Ulemânın beyânına göre bu rivayetlerin mânâsı, haccı bozarak
umre yapmaktır.
Fakat bu mes'ele yalnız
o seneye mahsûs olmak üzere Ashab-ı kiram'a caizdi. Ashâb-i kiram, Resulullsh
(Sallallahu Aleyhi ve Sellem) ile birlikte veda haccına gidiyorlardı. O seneden
sonra böyle bir şey caiz değildir.
Hz. Ebû Zerr'in muradı:
Müt'ayı tamâmiyle iptal değil, haccın feshedildiğini anlatmaktır. Bunun hikmeti
evvelce de beyân olunduğu vecîhle câhiliyye devrinden kalma bir âdeti
yıkmaktır.
Câhiliyette Araplar,
hacc aylarında Umre yapmanın caiz olmadığına inanırlardı.
Hz. Ebû Zerr'in: «İki
mut'a vardır ki bunlar yalnız bize mahsûs olmak üzere caizdir.» sözünden
muradı: «Yalnız o zaman câizdi, sonra haram kılındılar.» demektir.
İzah 1225 te